نه آب دارند و نه غذا؛ شش روز مظلومیتِ گوشهای از ایران
روزنامه هممیهن در گزارشی تحت عنوان «نه آب داریم نه غذا»، روایت سیلزدههای بلوچستان از ۶ روز آبگرفتگی، بستهشدن راهها، قطعی برق، آب و گاز و فقری که مضاعف شده است را منتشر کرد.
راهها بسته است، آب آشامیدنی پیدا نمیشود، خوراکی مغازهها تمام شده، شش روستا برق ندارند. در روستای تلنگ، کپسول گاز پیدا نمیشود و مردم با هیزم آشپزی میکنند. اما همان هم روشن نمیشود. مردم فقیرند، خانههایشان خشت و گلی است و سیل، وضعیتشان را وخیمتر کرده.
این روایت کوتاه از وضعیت اهالی شهرستانهای بخش بلوچستان استان سیستان و بلوچستان، شش روز پس از جاریشدن سیل است؛ آبها فروکش کرده و به دریا ریخته و گلولای باقی مانده و کم کم سیل، روی دیگرش را نشان میدهد. «خاش»، «سیب و سوران»، «فنوج»، «ایرانشهر»، «میرجاوه»، «نیکشهر»، «دلگان»، «چابهار»، «سراوان»، «زاهدان»، «نیمروز»، «سرباز»، «کنارک» و «مهرستان» و «دشتیاری» از این سیل آسیب دیدند، اما همه میگویند وضعیت دشتیاری و«تلنگ» قصرقند وخیمتر است: «مردم از نظر روحی بههم ریختهاند، بهویژه زنان و بچههای کوچک.
میگویند تا امروز که شش روز از سیل گذشته، چرا هیچ مسئولی نیامده؟ آنها گله دارند که صندوقهای رأی را برای ما آوردید، رأی ما را در این باران گرفتید، ولی کسی برای امداد نیامد. فرماندار یک شب توانست خودش را تا اینجا برساند و یک ساعت از منطقه بازدید کند؛ اما در مرکز شهرستان انتخابات بود و باید میرفت. صندوقها را هر طوری شد در گلولای منتقل کردند، حتی بعضیها را با قایق آوردندبعضی نقاط مثل دریا شده بود، ولی قایقها با سرعت زیاد میرفتند.» «عبدالحلیم»، ساکن تلنگ است و وقتی سیل آمد، در روستا بود و دید که یک شبانهروز بارش باران، چطور آن حجم از آب را به روستا رساند: «حجم آب خیلی زیاد بود. در 45 سالی که عمر کردهام، این حجم از آب را ندیده بودم. در یک شبانهروز 260 میلیمتر باران آمد، آن هم در منطقهای که متوسط بارش یک سال در آن 120 میلیمتر است.
اگر قبل از آن به مردم هشدار هم میدادند، آنها جایی نداشتند بروند. اگر هشدار میدادند، باید خودشان بالگرد آماده میکردند، هلالاحمر مواد غذایی دپو میکرد و… ولی خبری از اینچیزها نبود.» تقریباً تمام 74 پارچه آبادی و روستای بخش تلنگ قصرقند، درگیر سیلی شدند که نتیجه چهار شبانهروز بارش شدید بود.یکهفته پس از سیل، تمام زمینهای روستای تلنگ هنوز گلآلود است و بعضی از مسیرها تا نیممتر گل دارند. در روستاهای سطح بالاتر، آفتاب گلولای را کمی خشک کرده، ولی مناطق سطح پایینتر هنوز گلآلودند: «مردم این محدوده بهصورت دیم کشاورزی میکنند و بندسار و آببند دارند، آب پشت این بندها ذخیره میشد و با آن کشاورزی میکنند، ولی حالا همه این بندسارها از بین رفته و سیلبندهای اطراف روستاها هم تخریب شده است.»بخش تلنگ، 24 هزار خانوار و 6 هزار جمعیت دارد که فعلاً به مناطق خارج از روستاهای خود دسترسی ندارند؛ در همین شرایط هم موادغذایی فروشگاههای کوچک تمام شده، هم آب آشامیدنی سالم در دسترس نیست: «درحالحاضر مردم به موادغذایی نیاز دارند، چراکه تمام مواد غذایی در مغازهها تمام شده است. حالا مهمترین مسئله، بازگشایی راههای روستایی است. بیشترین خسارت به زیرساختها، جادهها و سیستم برقرسانی وارد شده. درحالحاضر 6 روستا برق ندارند و اگر برق وصل شود، موقتی است؛ چون تیرهای برق و سیمها روی زمین افتادهاند.» عبدالحلیم حرفهای دیگری هم دارد. به گفته او، تمام راهها پس از گذشت 6 روز همچنان بسته است: «ما به مراکز خرید و شهر راهی نداریم. موادغذایی مغازههای کوچک روستا، تمام شده و مردم چیزی برای خوردن ندارند.رودخانهها لایروبی نشدند
شهرستان زرآباد از توابع شهرستان کنارک است و در سیل هفته پیش هم آسیب دید. خسارت اصلی به باغهای موز و زمینهای کشاورزی وارد شد و خاک آن را دچار فرسایش کرد، اما خانهها از سیل در امان ماندند و حالا مردم تلاش میکنند به دشتیاری کمک برسانند. یونس نهنگی، عضو شورای زرآباد است و درباره آخرین وضعیت خسارت سیل به روستاهای این شهرستان توضیح میدهد: «اگر بخواهیم اقدامی اساسی برای منطقه انجام دهیم، باید رودخانهها را لایروبی کنیم تا آب رودخانهها و روانآبها هدایت شوند. الان رودخانه دچار رسوب شدید شده، تا جایی که بهیاد دارم هیچ لایروبیای برای آن صورت نگرفته و دایک حفاظتی ایجاد نشده است. این موضوع باعث میشود در زمان وقوع سیل با مشکل روبهرو شویم.